De laatste etappe

Het was al donker in St Louis in Senegal toen we aankwamen in Hotel Dior. We logeerde op het schiereiland van deze oude stad. De volgende morgen zijn we, via het strand en de visafslag, naar de stad gelopen. Wat hebben we de afgelopen weken al veel meegemaakt, maar wat we hier te zien kregen was verschrikkelijk. Een totaal vervuilt strand, met alle soorten afval wat je kunt bedenken. Een visafslag waarbij je spontaan allerlei ziektes kunt oplopen. Binnen dit geheel, wonen en spelen kinderen. Een echt diepte punt van de trip. Hierbij komt de vraag bij je op, “hebben deze mensen wel een menswaardig bestaan?”. Helaas kom je dit tegen op onze wereldbol.
Toch gaat het leven verder en ook onze dag. Na wat rust aan het zwembad, is Gerhard nog gaan hardlopen met Hans. In de avond nog lang nagepraat over de dingen die we hebben gezien.

De volgende dag gaat onze trip verder, nu richting Dakar. Via een mooie weg langs de kust komen we aan bij Lac Rose. Of wel het roze meer. Door de algen, mineralen en het ijzer wat zich in de grond bevindt, in combinatie met het zonlicht, krijg je een roze meer. In de middag wordt er een bezoek gebracht aan de kliniek van Thierre Henry. Deze kliniek is opgericht tijdens de oude Dakar rally. Daar hebben alle teams veel medische spullen gebracht. De mensen waren ongelooflijk dankbaar. ‘s-Avonds zijn we met de bus naar Dakar gegaan, waar we waren uitgenodigd door de ambassadeur van Nederland om op de residentie te komen. Heel speciale om zo’n avond mee te maken. Zoals de hele trip al speciaal is.

De volgende dag gaan we echt op pad naar GAMBIA. Eerst nog flink wat kilometers maken door het natuurrijke Senegal. Dan komen we bij de grens. Even wachten, daar zijn we goed in geworden. Ja, en dan is daar Gambia. Nu door naar de boot. Waar we door de gids zijn voorwerk , snel de Gambia rivier worden over gevaren. Het wordt wel proppen op de boten. De auto’s staan, met slechts een paar cm ertussen, op de boot. Sommige konden niet eens uitstappen. Het is dan ook maar goed, dat de overtocht kort is. Ook hier brandt de zon lekker, we zitten toch al tegen de 36 graden. Nog een nacht slapen en dan worden weer herenigt met onze meisjes en Nathan.

En dan breekt de laatste dag van deze enerverende reis aan.
Onze route liep deze dag langs een van onze drie schooltjes. Dus een mooie gelegenheid om met alle twaalf auto’s een kijkje op de school te nemen. Daar hadden zij (Debbie en Joke met de schoolleiding) het bezoek aan de school in Sutusinjang perfect voorbereid. Veel kinderen stonden al langs de weg te wuiven en ook Debbie, Nathan en Joke waren daar. Super speciaal uurtje voor ons, maar ook voor de school.
Nu op naar Bijilo het eindpunt van de totale Challenge.

Wij vonden het een speciale reis voor ons, maar toch hebben we nooit het doel uit het oog verloren, “Onderwijs voor de kinderen in Gambia”. We hopen dat we u door onze verslagen, hier op de weblog, maar ook via facebook, een beetje hebben kunnen laten meegenieten van onze trip.
We willen alle mensen bedanken, die het ons mogelijk hebben gemaakt door hun (financiële) steun en vertrouwen, om deze bijzondere humanitaire tocht te kunnen maken.

Wij zullen u nog eenmaal een verslag doen van het verdelen van de hulpgoederen, die door ons zijn meegebracht. Maar ook van de laatste werkzaamheden, die door giften vanuit deze Challenge mogelijk waren.

Gerhard en Fred.