De Alkalo en andere hotemetoten

Op woensdag hebben we verrassend genoeg een ware workshop Batik maken gekregen. Bij deze ontzettend lieve Gambiaanse familie in Tanji hebben we een hele dag getekend, genaaid en “geverfd”. Prachtige Afrikaanse doeken zijn hier het gevolg van, nou ja, niet exact van onze kunstwerken natuurlijk. Het was leerzaam maar vooral een aangename ontspannen dag. Hoe je met naald en draad met wel 5 heerlijke mensen aan 1 werkstuk bezig kunt zijn. Tussendoor was er een Gambiaanse lunch van rijst en vis. Omdat niet alle doeken droog waren, spraken we af om ze de volgende dag te komen halen.

Op donderdag gingen we eerst naar de St. Peterschool om de medische handschoenen (geschenk van de stichting Hart voor Gambia aan de mothercare van Marie Joof. Nadat we de tafellakens ed. opgehaald hadden in Tanji gingen we bij Marie Joof langs. Marie had verleden jaar een lichte hersenbloeding gehad en het viel ons direct op dat de energieke vrouw van vorig jaar, nu nog lang niet de oude was. Maar ze was reuze blij met de handschoenen, welke onder de diverse mothercare kliniekjes die onder haar supervisie vallen, zullen worden verspreidt.

Op vrijdagmorgen gingen we samen met Marloes terug naar de school in Sinchu. Alle mannen van enige betekenis waren aanwezig, de Alkalo (burgemeester/ dorpshoofd) Mr. Salifw Ceesaye en zijn assistent/ vice burgemeester (helaas heb ik van hem geen naam) uit het dorp, de voormalig head master Mr. Ebrima M. Ngum en zijn opvolger Mr. Jerreh Jaof. Wij (de Hollanders) werden op alle mogelijke manieren bedankt voor hetgeen we voor het dorp gedaan hadden, door HUN school op te knappen. Symbolisch werd ons de gemeentegrond 50 x 75 vierkante meter, met daarop de beide schoolgebouwtjes overhandigd. Zeer nauwkeurig opgemeten en afgezet door de Alkali en zijn gevolg. Er werd ons verzekerd dat er op deze grond en aan deze gebouwen niets zou mogen worden veranderd, zonder de toestemming van ons en de Alkalo. Al met al was het best een indrukwekkende gebeurtenis. Ze spraken de hoop uit ons in februari opnieuw te mogen ontmoeten wanneer we de werkzaamheden zouden kunnen voortzetten. Ook wij hopen van ganse harte dan weer het nodige geld vanuit donaties en fondsen bijeen te hebben en ons reisgeld gespaard, om deze wens tot uitvoer te kunnen brengen.

Vandaag is alweer onze laatste dag in Gambia, zondag vertrekt ons vliegtuig terug naar ons natte, koude, maar in vergelijking zo ontzettend rijke Nederland.